خطبه امیر المومنین(ع)

یادیاران شهید
برادرانمان که در صفین شهید شدند زیان نکردند، زیرا زنده نیستند تا جرعه جرعه و کاسه کاسه زهر بنوشند. پس به خدا سوگند به دیدار خدا رسیدند و بعد از هر چه خوف و ترس بود به آرامش جاوید رسیدند.کجایند برادران مان که راه حق را پیمودند.ای عمار کجایی ؟ ای ذالشهادتین، ای سپر تیهان کجایند؟ 
سیلاب اشک علی
پس علی (ع) محاسن مبارک را در دست گرفت و با صدای بلند و زمانی طولانی می‌گریست و می‌گفت
:دریغا! بر برادرانم که قرآن می خواندند و بر پایه آن قضاوت کردند و واجبات الهی را بر پا داشتند. سنت پیامبر را زنده کردند و بدعت ها را نابود کردند هنگامی که به جهاد خوانده شدند پذیرفتند و به رهبر و امام خود اطمینان داشتند و از او پیروی کردند.(خطبه 182 نهج البلاغه)