و لعن الله امة دفعتکم عن مقامکم و ازالتکم عن مراتبکم التى رتبکم الله فیها؛

خدا لعنت کند گروهى را که شما را از مقام خودتان دفع کردند و از مراتب ریاستى که خدا شما را در آن مرتبه قرار داده بود، دور نمودند.

 "دفع"؛ به معنای دور کردن و راندن است.

"مقام"؛ در اصل به معنای مکان برخاستن است که در اینجا به معنای منزلت و پایگاه است.

"ازاله"؛ به معنای دوری کردن است.

"رتَّب"؛ یعنی آن را پابرجا و استوار گردانید. مراتب جمع مرتبه است که در این فراز به معنای منزلت و مقام بلند است و منظور مرتبه معنوی است که برای ائمه اطهار در عالم حقیقت ثابت و پابرجا بوده است.

شرح فراز فوق

منظور از امت و گروهی که ائمه(علیهم‎السلام) را از مقام ظاهری شان محروم و دفع نمودند، همان موسسین ظلم بر آنان هستند، که در شماره قبل  توضیح دادیم. در این مطلب چهره ی اصلی این ستم را نمایان می‎کنیم. 

منظور از گروهی که امامان را از رتبه تعیین شده از طرف خدا، دور نمودند، بنیان گذاران ظلم و ستم می‎باشند، که در سقیفه جمع شده و خلافت ظاهری را از حضرت علی (علیه‎السلام) و آل علی غضب نمودند.

منظور از مقام و رتبه ی اهل بیت همان ولایت و سیاست برای مسلمین است، که خداوند برای اجرای احکام و اقامه ی حدود در پیاده کردن احکام اسلام و ایجاد عدالت، به آن بزرگواران عنایت فرموده است.

بدیهی است که مقام امامت، مقامی است والا که دست مخالفین به آن نمی‎رسد؛ چرا که امامت در معنای حقیقی خود، مقامی خدایی و کمالی نفسانی است که احدی را توان غصب آن نیست. و منظور از "رتبکم الله فیها" آن است که این مقام و مرتبه غصب شده، از طرف خداوند برای شما اهل بیت رسیده است.

نتیجه این که از آن مرتبه‎هایى که خدا براى شما ثابت و استوار نموده شما را دور گردانیدند و حق شما را غصب کردند که همان خلافت و ریاست ظاهرى باشد. چرا که مقام واقعى آل محمد(علیهم‎السلام) را کسى نمی‎تواند بگیرد، مانند علم، کمال، شجاعت و معجزات آنان چیز گرفتنى نیست. و آن ریاستى که خداوند در دنیا به آنها تفویض فرموده بود؛ دشمنان آن را غصب کردند؛ چرا که خلافت واقعى قابل غصب نیست.

واقعیتی انکارناپذیر
آنچه را که نمی‎توان انکار کرد اینست که بعد از رسول خدا(صلی الله علیه و آله)، حق علی(علیه‎السلام) و حق مردم و بالاتر از همه ی حق الهی پایمال شد و برخلاف امر و رضای پیامبر اکرم عمل شد. بدون توجه به وصیت و سفارش آن بزرگوار، دیگری را که شایسته نبود را خلیفه نموده و با رای تعدادی از مهاجرین و انصار، جانشین پیامبر اکرم را تعیین نمودند و نامش را اجماع نهاده و به نام دموکراسی و حکومت مردمی، به مردم خیانت کردند، بدون این که خود مردم متوجه این خیانت بزرگ شوند. و در این میان حضرت علی(علیه‎السلام)، آن همیشه مظلوم و اول یار رسول خدا و کارشناس دین و مدیر لایق حکومت، بیست و پنج سال فقط به خاطر حفظ اسلام و عدم تفرقه بین مسلمین، سکوت تلخی اختیار کرد. که به تعبیر خود حضرت، صبر کرد در حالی که استخوان در گلو  و تیغی در چشم داشت.

باور کنیم که...
باور کنیم که آنچه اتفاق افتاد و این غصب ولایت و تغییر مسیر تاریخ، توسط مشرکان و کافران انجام نشد بلکه توسط نزدیک ترین یاران پیامبر اکرم؛ کسانی که جزو مسلمانان اولیه بودند، چنین توطئه‎ای صورت گرفت و خلافت به جای امامت نشست.

باید بپذیریم که این غاصبان خلافت همان پیرمردانی هستند که جوانی شان را در راه عقیده و پیامبرشان گذرانده‎اند؛ ولیکن پس از رحلت رسول خدا، همان بزرگان اسلام، به گمراهی می‎افتند و به خاطر تعصبات قومی و شخصی، خودخواهی‎ها، حسادت‎ها، و کینه‎ها در مقابل آن بزرگ مرد؛ یعنی امام علی (علیه‎السلام) ایستادند و حقش را غصب نموده و مسیر تاریخ را تغییر دادند.

علت لعن غاصبان خلافت
ایشان مستحق لعن هستند چرا که از فرمان خدا و رسولش سرپیچی کرده و حرمت رسول خدا و عترتش را نگه نداشتند. پس همه کسانی که به اهل بیت پیامبر اکرم بی توجهی کرده و آنها را از مقامی که خداوند برای آنها مقدر کرده بود، محروم نمودند؛ مستحق لعن هستند.

آثار فردی و اجتماعی لعن کردن
لعن در این فراز از زیارت، به معنای دور شدن از غیر حضرت علی(علیه‎السلام) و پیوستن به امامت و عدالت اوست، نیز با لعن می‎گوییم که اسلام بدون امامت را نمی‎خواهیم.

هنگامی که این فراز را می‎خوانیم باید توجه داشته باشیم که چرا حق امام علی(علیه‎السلام) و مردم پایمال شد؟ چون دین نداشتند؟ و یا این که نماز و روزه و حج و جهاد را قبول نداشتند؟ و یا به خاطر گرفتاری‎های نفسانی و غلبه قوای شیطان درونی بر قوای الهی آنها بود؟

با خواندن این فراز از زیارت عاشورا توجه داشته باشیم و از خدا استعانت جوییم، تا مبادا ما نیز در زمان خود، به خاطر هوای نفس و غلبه شیطان، پشت به امام زمانمان کنیم.

اثر اجتماعی این فراز از زیارت عاشورا اینست که درمی‎یابیم که اسلام به نماز و روزه و حج و ... منتهی نمی‎شود؛ بلکه اسلام یک دین اجتماعی، سیاسی و فرهنگی و اقتصادی است، لذا ما با لعن خود، از تمام افرادی که به ناحق بر مردم حکومت کرده و باعث تعطیلی احکام الهی شدند، دوری می‎نماییم.

و در نهایت اعلان می‎کنیم که اسلامی که در آن ولایت حضرت علی و اولاد علی(علیهم‎السلام) نباشد، مطرود و غیرقابل قبول است.      

--------------------------------------------------------------------------------

با استفاده از شرح زیارت عاشورا، علی اصغر عزیزی تهرانی و شرح زیارت عاشورای آیة الله میرخانی.

                                                                                                                                گروه دین و اندیشه تبیان

                                                                                                                                       مهری هدهدی