آیه 35 سوره نور:

 اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ  مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَوةٍ فِیهَا مِصْبَاحٌ  الْمِصْبَاحُ فىِ زُجَاجَةٍ  الزُّجَاجَةُ کَأَنهََّا کَوْکَبٌ دُرِّىٌّ یُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَکَةٍ زَیْتُونَةٍ لَّا شَرْقِیَّةٍ وَ لَا غَرْبِیَّةٍ یَکاَدُ زَیْتهَُا یُضىِ‏ءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ  نُّورٌ عَلىَ‏ نُورٍ  یهَْدِى اللَّهُ لِنُورِهِ مَن یَشَاءُ  وَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ  وَ اللَّهُ بِکلُ‏ِّ شىَ‏ْءٍ عَلِیمٌ

مشکاة در اصل به معنى روزنه و محل کوچکى است که در دیوار ایجاد مى‏کردند و چراغهاى معمول قدیم را براى محفوظ ماندن از مزاحمت باد و طوفان در آن مى‏نهادند، و گاه از داخل اطاق طاقچه کوچکى درست مى‏کردند و طرفى را که در بیرون اطاق و مشرف به حیاط منزل بود با شیشه‏اى مى‏پوشاندند، تا هم داخل اطاق روشن شود و هم صحن حیاط، و در ضمن از باد و طوفان نیز مصون بماند، و نیز به محفظه‏هاى شیشه‏اى که به صورت مکعب مستطیلى مى‏ساختند و درى داشت و در بالاى آن روزنه‏اى براى خروج هوا، و چراغ را در آن مى‏نهادند گفته شده است.
کوتاه سخن اینکه:" مشکاة" محفظه‏اى براى چراغ در مقابل حمله باد و طوفان بود، و از آنجا که غالبا در دیوار ایجاد مى‏شد نور چراغ را نیز متمرکز ساخته و منعکس مى‏نمود.

" زجاجه" یعنى" شیشه"، و در اصل به سنگهاى شفاف مى‏گویند، و از آنجا که شیشه نیز از مواد سنگى ساخته مى‏شود و شفاف است به آن" زجاجه"                  
 گفته شده.
و در اینجا به معنى حبابى است که روى چراغ مى‏گذاشتند تا هم شعله را محافظت کند و هم گردش هوا را، از طرف پائین به بالا، تنظیم کرده، بر نور و روشنایى شعله بیفزاید.
" مصباح" به معنى خود" چراغ" است که معمولا با فتیله و یک ماده روغنى قابل اشتعال افروخته مى‏شده است.
جمله یُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَکَةٍ زَیْتُونَةٍ لا شَرْقِیَّةٍ وَ لا غَرْبِیَّةٍ اشاره به ماده انرژى‏زاى فوق العاده مستعد براى این چراغ است، چرا که" روغن زیتون" که از درخت پر بار و پر برکتى گرفته شود یکى از بهترین روغنها براى اشتعال است آنهم درختى که تمام جوانب آن به طور مساوى در معرض تابش نور آفتاب باشد، نه در جانب شرق باغ و کنار دیوارى قرار گرفته باشد و نه در جانب غرب که تنها یک سمت آن آفتاب ببیند، و در نتیجه میوه آن نیمى رسیده و نیمى نارس و روغن آن ناصاف گردد.
و با این توضیح به اینجا مى‏رسیم که براى استفاده از نور کامل چنین چراغى با درخشش و تابش بیشتر نیاز به چهار عامل داریم:
چراغدانى که آن را از هر سو محافظت کند بى آنکه از نورش بکاهد، بلکه نور آن را متمرکزتر سازد.
و حبابى که گردش هوا را بر گرد شعله تنظیم کند، اما آن قدر شفاف باشد که به هیچوجه مانع تابش نور نگردد.
و چراغى که مرکز پیدایش نور بر فتیله آن است.
و بالآخره ماده انرژى‏زاى صاف و خالص و زلالى که آن قدر آماده اشتعال باشد که گویى بدون تماس با شعله آتش مى‏خواهد شعله‏ور گردد.
اینها همه از یک سو، در حقیقت بیانگر جسم و ظاهرشان است.
 تفسیر نمونه، ج‏14، ص: 477