خداوند در آیات 11تا 17 سوره نور می‌فرماید:

همانا کسانى که آن بهتان را بستند (و به عایشه تهمت کار ناشایست زدند که رسول و مؤمنان را بیازارند) گروهى همدست از (منافقان) شمایند نپندارید ضررى از آن به آبروى شما مى‏رسد بلکه خیر و ثواب نیز (چون بر تهمت صبر کنید از خدا) خواهید یافت هر یک از آنها به عقاب گناه خود خواهند رسید و آن کس از منافقان که رأس و منشأ این بهتان بزرگ گشت هم او به عذابى بزرگ معذب خواهد شد. (11)

پیام‏ها
1 برخى از اصحاب رسول اللَّه (صلوات اللَّه علیه) عادل نبودند. «جاؤُ بِالْإِفْکِ»

2 گاهى شایعه‏سازان، با سازماندهى قبلى و قصد توطئه، شایعه را القا مى‏کنند.
 «عُصْبَةٌ» ( «عُصْبَةٌ» یعنى گروه متشکّل و متعصّبى که هدفى را دنبال مى‏کند)

   3 شایعه سازان در میان خود شما هستند. «مِنْکُمْ»

 4 گاهى در پیش‏آمدها و تهمت‏هاى ناروا منافعى وجود دارد. (مانند روشن‏شدن چهره‏ى مخالفان، پیدا شدن هوشیارى، امدادهاى الهى براى مظلوم) «لا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَکُمْ»

5 امید دادن به خودى‏ها در برابر توطئه و تهمت بدخواهان لازم است. «بَلْ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ»

 6 کیفرهاى الهى، عادلانه و متناسب با اعمال ماست. «لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اکْتَسَبَ»                     

   7 در گناهان دسته‏جمعى، هر یک از شرکا به مقدار سهم خود مجرم است. «لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اکْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ»

 8 انسان زمانى مجرم و مقصّر است که با علم و قصد گناه کند. «اکْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ»

9 پیامد گناه هر کس گریبان‏گیر خود اوست. «لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اکْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ» 10

 مجازات کسى که مسئولیّت و نقش اصلى را دارد بزرگ‏تر است. «وَ الَّذِی تَوَلَّى کِبْرَهُ ... عَذابٌ عَظِیمٌ»

 تفسیر نور، ج‏8، ص: 154
آیا سزاوار این نبود که چون (از منافقان) چنین بهتان و دروغها شنیدید مردان و زنان مؤمن حسن ظنّشان درباره یکدیگر بیشتر شده و گویند: این دروغى است آشکار؟ (12)

پیام‏ها
1 دامن زدن به شایعه و پخش آن، ممنوع است. ( «لَوْ لا» نشانه‏ى توبیخ از سوء ظن و پخش شایعات است)

2 در جامعه‏ى اسلامى باید روحیه‏ى حسن ظن حاکم باشد. «ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَیْراً» (حسن ظن، یکى از آثار ایمان است).
3 همه‏ى مردم در برابر آبروى یک «فرد» مسئولند. «الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ» 4 بنى آدم اعضاى یکدیگرند. تهمت به هر عضوى از جامعه‏ى اسلامى، همانند تهمت به دیگر اعضاست. «بِأَنْفُسِهِمْ خَیْراً»

3 همه‏ى مردم در برابر آبروى یک «فرد» مسئولند. «الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ» 4

 بنى آدم اعضاى یکدیگرند. تهمت به هر عضوى از جامعه‏ى اسلامى، همانند تهمت به دیگر اعضاست. «بِأَنْفُسِهِمْ خَیْراً» 5

 اصل اوّلیه در عمل مسلمان، صحت است، مگر جرم او با دلیل ثابت شود. «ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَیْراً»

6 حفظ حریم پیامبر (صلوات اللَّه علیه) و خانواده‏اش بر هر مؤمنى واجب است. «لَوْ لا ... قالُوا هذا إِفْکٌ مُبِینٌ»

7 در برابر شنیده‏هاى ناروا در مورد مؤمنان، سکوت ممنوع است. «لَوْ لا ... قالُوا هذا إِفْکٌ مُبِینٌ»

 تفسیر نور، ج‏8،
چرا (منافقان) بر دعوى خود چهار شاهد (عادل) اقامه نکردند؟ پس حالى که شاهد نیاوردند البته نزد خدا مردمى دروغزنند. (13)
و اگر فضل و رحمت خدا در دنیا و عقبى شامل حال شما (مؤمنان) نبود به مجرّد خوض در این گونه سخنان (نفاق انگیز) به شما عذابى بزرگ مى‏رسید. (14)
زیرا شما آن سخنان را از زبان یکدیگر تلقّى کرده و حرفى بر زبان مى‏گفتید که علم به آن نداشتید و این کار را سهل و کوچک مى‏پنداشتید در صورتى که نزد خدا (گناهى) بسیار بزرگ بود. (15)
چرا به محض شنیدن این سخن نگفتید که هرگز ما را تکلم به این روا نیست، پاک خدایا، این بهتانى بزرگ است؟ (16)
خدا به شما (مؤمنان) موعظه و اندرز مى‏کند که زنهار دیگر گرد این چنین سخن نگردید اگر اهل ایمانید. (17)