[سوره النساء (4): آیات 56 تا 57]
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِآیاتِنا سَوْفَ نُصْلِیهِمْ ناراً کُلَّما نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ بَدَّلْناهُمْ جُلُوداً غَیْرَها لِیَذُوقُوا الْعَذابَ إِنَّ اللَّهَ کانَ عَزِیزاً حَکِیماً
ترجمه:
56- کسانى که به آیات ما کافر شدند بزودى آنها را در آتشى وارد مى‏کنیم که هر گاه پوستهاى تن آنها (در آن) بریان گردد (و بسوزد) پوستهاى دیگرى به جاى آن قرار مى‏دهیم تا کیفر را بچشند، خداوند توانا و حکیم است (و روى حساب کیفر مى‏دهد).
تفسیر: 
 آیه  مى‏گوید:" کافران را به آتش مى‏افکنیم و هر زمان پوستهاى تن آنها سوخته شود پوستهاى دیگرى بر آنها مى‏رویانیم تا به حد کافى مجازات پروردگار را بچشند".
1-" نصلیهم" از ماده" صلى" به معنى در آتش افکندن و به آتش سوختن و یا گرم شدن با آتش است و" نضجت" از ماده" نضج" به معنى بریان شدن است.                     
علت این تبدیل پوستها ظاهرا این است که به هنگام سوخته شدن پوست ممکن است درد کمتر احساس شود اما براى اینکه مجازات آنها تخفیف نیاید و درد و الم را کاملا احساس کنند پوستهاى تازه‏اى بر بدن آنها مى‏روید و این نتیجه

اصرار در زیر پا گذاشتن حق و عدالت و انحراف از فرمان خدا است.
و در پایان آیه مى‏فرماید:" خداوند نسبت به انجام این گونه مجازاتها هم قادر و توانا است و هم حکیم است و روى حساب کیفر مى‏دهد" (إِنَّ اللَّهَ کانَ عَزِیزاً حَکِیماً).

تفسیر نمونه، ج‏3، ص: 427