آمادگی برای محرومیت‏ها

ولایت اهل بیت و دلباختگی به این خاندان بدون آمادگی برای رنج و محنت‏ها و با گریختن از انواع محرومیت‏ها امکان‏پذیر نخواهد بود، زیرا:

 حقیقی بودن علاقه درونی شخص، هنگامی نمایان می‏شود که فرد مورد امتحان قرار گیرد و حوادثی تلخ و ناراحت‏کننده در زندگی انسان رخ نماید، آن گاه است که دوستان حقیقی از دوستان مجازی جدا می‏گردند و گرنه در هنگام راحتی و آسایش هر کسی می‏تواند ادعای دوستی اهل بیت علیهم السلام را داشته باشد. آری راه عشق، راهی بس دشوار و رنج‏آور و بلاخیز است. عاشق صادق هرگز از رنج و بلای در راه دوست نمی‏ترسد بلکه با شوق و رغبت‏به استقبال آن می‏شتابد. امام علی علیه السلام می‏فرماید: «من تولانا فلیلبس للمحن اهابا;  هر کس ما اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله را دوست‏بدارد باید برای محنت‏ها پوستی دیگر بپوشد.» کنایه از اینکه آماده انواع بلاها و مشکلات باشد.

هر که در این بزم مقربتر است/جام بلا بیشترش می‏دهند

جان‏نثاری و فداکاری با تمام وجود از علامت‏های عشاق حقیقی اهل بیت علیهم السلام است و آنان رنج‏ها و بلاهایی در طریق عشق به اهل بیت علیهم السلام با کمال میل، همچون لذت‏بخش‏ترین جرعه‏ها سر می‏کشند.

عاشق صادق برای اینکه با معشوق خود همنشین شود باید هستی خویش را در اختیار محبوب بگذارد و خود را از تمام محبت‏ها و تعلقات دیگر رها سازد. به گفته حافظ:

بحری است‏بحر عشق که هیچش کناره نیست/آنجا جز آنکه جان بسپارند، چاره‏نیست

باید در راه ولایت و محبت اهل بیت‏سختی‏ها و رنج‏ها را تحمل کرد و دم بر نیاورد و باید خون دل خورد و هیچ نگفت و این یکی از بارزترین نشانه‏های مهم شیفتگان اهل بیت علیهم السلام می‏باشد. امیرمؤمنان علیه السلام در سخنی دیگر فرمود: «من احبنا اهل البیت فلیستعد للفقر جلبابا;  هر کس ما اهل بیت را دوست‏بدارد پس باید فقر و محرومیت‏ها را چونان لباس رویین بپذیرد.»

حتی در کلمات مولای متقیان نکاتی دیده می‏شود که آن حضرت عشق به اهل بیت علیهم السلام به ویژه دوستی خودش را برای اکثر مردم غیر قابل تحمل می‏داند و می‏فرماید: «لو احبنی جبل لتهافت; اگر کوهی مرا دوست‏بدارد درهم فرو می‏ریزد.» یعنی محرومیت‏ها و مشکلات و بلاها به سرعت‏به سراغ او می‏آید و این سرنوشت در انتظار تمام پرهیزکاران و برگزیدگان و یاران حقیقی اهل بیت علیه السلام است.