در دیدگاه قرآن، شهیدان و منتظران شهادت، هر دو یک مرتبت دارند و بر قله یک منزلت ایستاده‏اند; فقط به یک شرط; که بر پیمان الهى خویش، همچنان پایدار و استوار باشند.

حضرت حق مى‏فرماید:

من‏المؤمنین رجال صدقوا ما عاهدواالله علیه، فمنهم من قضى نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلوا تبدیلا.

همانا از مؤمنان، بزرگمردانى هستند که صادقانه به میثاق الهى خود وفا کردند، پس گروهى از آنان بر عهد خود ایستادگى کردند [تا در راه خدا شربت‏شهادت نوشیدند]، و گروهى نیز در انتظار [شهادت]اند و عهد و پیمان خویش را هیچ تغییر ندادند.

در این آیه شریفه، خداوند از «یک گروه‏» سخن گفته و فضیلت‏بلند آنان را به تمامى انسانهاى مؤمن و متعهد معرفى مى‏کند. آن «یک گروه‏» عبارتند از «مردان بزرگ و مؤمنى که صادقانه به عهد و پیمان خویش وفا کردند». سپس بدین نکته مى‏پردازد که از این گروه «مردان الهى‏»، برخى اجلشان سر آمد و در میدان نبرد به شهادت رسیدند، و برخى دیگر سر نیامد و «در انتظار شهادت به سر مى‏برند» و خصوصیت‏بزرگ آنان این است که همچنان بر آن عهد و پیمان وفا دارند.