احرام و لبیک گفتن به معنای پاسخ دادن به ندای وحی و اجابت دعوت الهی است. از این رو حج گزاران راستین و زائران حقیقی کعبه هنگام تلبیه آنچنان به هراس عقلی بیمناک می شدند که رنگ آنان زرد شده، صدایشان می گرفت، چنانکه گاه مدهوش می شدند و می گفتند: می ترسیم به ما گفته شود: به درستی به ندای حج پاسخ ندادی: «لا لبّیک ولا سَعْدَیْک»1. راز لبّیک گفتن، طبق بیان امام سجّاد (علیه السلام) این است: «خدایا پیمان می بندم که از این پس جز به طاعت تو زبان نگشایم و زبانم را بر همه گناهان ببندم»2؛ یعنی تلبیه، تطهیر زبان از همه گناهان مربوط به آن است. زبان زائر بیت الله، زبان طاهر است؛ یعنی هرگز شهادت دروغ نمی دهد، غیبت نمی کند، دروغ نمی گوید، تهمت نمی زند و کسی را با زبان مسخره نمی کند. پس سرّ تلبیه، زبان به حق و طاعت گشودن و از گفتار باطل و معصیت رستن است، آن هم نه تنها در محدوده زمانی حج و عمره، بلکه برای همیشه. زبان، جِرمش اندک ولی جُرمش زیاد است. گناهان فراوانی همچون: انکار حقّ، ادعای باطل، غیبت، تهمت، دروغ، سخن چینی، ناسزاگویی، افترا، مسخره کردن و مانند آن با زبان انجام می گیرد.

ادامه مطلب...

زائری از شهر تبریز در آستانه سفر به حج ، از عارف عامل ، صادق کامل ، زاهد عابد و بینای بیدار ، حاج شیخ محمد بهاری همدانی تقاضای دستور العمل می کند ، آن مرد وارسته به او می نویسد :

ای خواهان وصول به خانه حق ، بیدار باش که حضرت احدیّت ـ جلّ شأنه العظیم ـ را بیوتات مختلفه می باشد ؛ یکی را کعبه ظاهری گویند که تو قاصد او هستی ، دیگری را بیت المقدّس و دیگری را بیت المعمور و دیگری را عرش

و هکذا ، تا برسد به جایی که خانه حقیقی اصلی است که او را قلب نامند که اعظم از همه این خانه هاست .

آری اول باید مناسک خانه قلب را به جای آورد و آن تصفیه این خانه از بت رذائل و آراستن آن به صفات و اسماء الهیه است، که تا این کعبه باطن را از بت ها پاک نکنی و پرده خبائث را از روی آن بر نداری ، لیاقت زیارت کعبه قرار داده شده در مکه را پیدا نکنی ، که راه ورود به آن حریم ـ که در حقیقت حریم عنایت و رحمت است ـ دل است .

ادامه مطلب...

حج، کانون همبستگی جهان اسلام است.

حج یعنی: خلوصِ در طواف کعبه دوست/ ‌نشان دل بریدن از هر چه جز اوست / نشان از بی‌نشان‌ها دارد این‌جا / نشان پیدا بود گر دل خداجوست.

حج، نمایشگاه قدرت الهی و اسلام است.

حجّ پاسخ به دعوتنامه خدا و دعوت و ندای ابراهیم ـ ع ـ است.

حجّ، پرواز معنوی و تمرین برای لقاءاللّه است.

ادامه مطلب...

برنامه های معنوی

زمین، گاهواره زندگی انسان و تمام موجوداتِ زنده است، که با تمام کوه ها، دریاها، درّه ها، جنگل ها، چشمه ها، رودخانه ها، معادن و منابع گران بهایش، نشانه ای از نشانه های آفریدگار به شمار می آید که آن را گسترانیده است. روز دحوالارض ـ روز گسترش زمین ـ روز بسیار مبارکی است و آداب و اعمال ویژه ای دارد؛ از جمله:

1. روزه داشتن که ثواب هفتاد سال عبادت را دارد.

2. احیا و شب زنده داری شب دحوالارض که برابر با یک سال عبادت است.

3. ذکر و دعا.

4. انجام غسل به نیت روزِ دحوالارض و نماز مخصوص آن.

دحو الارض در قرآن

در قرآن کریم به دحوالارض اشاره شده است. خداوند در آیه 30 سوره نازعات می فرماید: «و زمین را بعد از آن (آفرینش آسمان و زمین) گسترش داد». بر اساس نظر بیشتر مفسران، منظور از «دَحیها» در این آیه، همان دحوالارض است.

عرفات سرزمین اشک و دعاست. (1) عرفات سرزمینى است که خداوند به خاطر اشک‎ها و دعاهاى زائران به فرشتگان مباهات مى‏ورزد. سرزمینى که گناهان در آن بخشیده مى‏شوند. (2)

سرزمینى که خیال بخشیده نشدن در آن، خود گناه بزرگى است. (3) حتى کسانى که هنوز متولد نشده‏اند، امید است مورد لطف قرار گیرند. (4)

عرفات سرزمینى است که به عرصات قیامت ماند که خلایق همه جمعند و هر کس به دعا مشغول، و در انتظار رد و قبول، بیرون دروازه‏اند. مى‏خواهند نزد مولایشان حضور یابند. ابتدا باید پشت در بایستند تا اجازه ورود بگیرند. باید بنالند تا به حرم(مشعر) راه یابند چقدر بنالند؟ چگونه بنالند؟... تا ننالند به حرم راه نیابند آنگاه که پاک شوند، وارد حرم شوند. خانه خدا پاک است و مهمان پاک مى‏پذیرد. (5)

پس دعا کنند. روز عرفه روز دعاست. انسان جز دعا مالک چیزى نیست نه تنها مالک مال نیست ‏بلکه مالک اجزاء و جوارحش نمى‏باشد. ما جز تضرع و دعا سلاحی نداریم، دشمن درون ما تنها با اشک رام مى‏شود. و "سلاحه البکاء". (6) یا از ترس جهنم مى‏نالد یا گریه شوق دارد که چرا به بهشت نرسیده، چرا از هجرانش ننالد؟

پی‎نوشت‎ها:

ادامه مطلب...

دانلود  کلیپ  حج ابراهیمی

دریافت فایل

http://farsi.leader.ir/langs/fa/index.php?p=clipsShow&download=yes&clipId=37&clipCat=3